Wpływ witaminy D na zęby.
Witamina D to związek chemiczny rozpuszczalny w tłuszczach, biorący udział w gospodarce wapniowo-fosforanowej oraz w utrzymaniu prawidłowej funkcji kośćca.
Większość tej witaminy jest syntetyzowana w skórze pod wpływem promieni słonecznych. Jej powstawanie jest uzależnione od wielkości i skuteczności dawki UVB. Wystarczy 15 minutowa ekspozycja na słońce, aby wytworzyła się jej odpowiednia ilość. Dieta pokrywa jedynie 20% dziennego zapotrzebowania a doprowdzenie do jej przedawkowania jest bardzo trudne.
Określana bywa  jako prohormon i coraz częściej wskazuje się na jej zastosowanie w profilaktyce, a nawet w leczeniu niektórych chorób.
Niedobór witaminy D może mieć wpływ na powstawanie nowotworów: sutka, prostaty, jajnika, jelita grubego, nerki , trzustki, czerniaka, mózgu, pęcherza moczowego, a także wielu rodzajów białaczek. Zmniejsza ryzyko zachorowania na grypę, a w przypadku urazów kostnych wpływa na prawidłowy zrost.
Jeśli chodzi o jej wpływ na jamę ustną to przede wszystkim zwiększa ochronę antybakteryjną komórek nabłonka dziąseł, zmniejsza zapalenie dziąseł, ułatwia gojenie ran po zabiegach chirurgii stomatologicznej i jest bardzo ważna w profilaktyce periodontologicznej. Jej niedobór prowadzi do zaburzeń mineralizacji szkliwa, opóźnienia w wyrzynaniu się zębów, a także jest istotnym czynnikiem próchnicy wczesnego dzieciństwa.
Biorąc powyższe pod uwagę, myślę, że należy zastanowić się nad tym, aby od czasu do czasu oznaczyć jej poziom.